TERUGBLIK
Prachtige herfstwandeling Bize-Minervois 26 november 2025
Om half 10 hadden we afgesproken op de parkeerplaats in Bize-Minervois. Het was een koude winderige ochtend met 7° op de thermometer. Dat weerhield de 21 deelnemers niet om toch te verschijnen. Helaas was het even wachten op enkelen die meenden dat de starttijd 10 uur was. Maar dit wachten werd goedgemaakt door de lekkere koffie met koekjes van Mary. Met een grote groep plus 5 honden begon de wandeling eerst door het oude dorpje Bize-Minervois, over de droogstaande rivierbedding van de Cesse. Vervolgens een beschut rotsig pad omhoog de 'berg' van Bize op. Bovenaan gekomen even pauze voor een groepsfoto. Inmiddels lekker opgewarmd door het klimmen en de volop aanwezige zonneschijn vervolgden we de route van 7 km met prachtige vergezichten over de vallei. Terug in het dorp genoten we van een gezellige lunch in restaurant Le Café du Midi. Na afloop nodigden Micky en Roger de geïnteresseerden uit voor een bezichtiging van hun huis in Bize. Een prachtig oud Maison de Maître, prachtig verbouwd en met smaak ingericht. Dank aan Micky en Roger voor deze rondleiding en complimenten voor jullie werk.
Voor mij was dit de derde wandeling sinds ik lid ben van de NVLR. Het was weer een zeer geslaagde dag met leuke ontmoetingen. Bedankt Carl, Wim en Anja voor de organisatie.
Ingrid
Deze laatste foto is toegevoegd omdat op de eerste foto twee hondjes zich gediscrimeerd voelden
Thuisblijvers hadden ook deze keer weer ongelijk. Ja, koud was het in de ochtend want door de harde wind was de gevoelstemperatuur -4.
Al wandelende langs een prachtige route zag je steeds meer mutsen afgaan, handschoenen uit, sjaal losser en jas een beetje open. Tegen het middaguur zorgde de zon voor een spectaculair uitzicht over de velden langs het hoog gelegen pad. Zo zie je Frankrijk op zijn mooist. In het restaurant had niemand meer een keurig kapsel, iedereen was gelijk met wild verwaaide haren. Prachtig om te zien.
Veel dank aan de voorwandelaars voor deze zonnige dag!
Foto, Jaap Modder
Voorlezen uit eigen werk
In haar openingswoordje hoopt voorzitster van de Salon Henny Boekhout dat het een gezellige middag gaat worden. Dat werd het zeker.
De vreugde die de als echte Salondames verklede Franse schrijfsters spatte ervan af. Samen zijn zij overduidelijk dagen in de weer geweest met het bijeenzoeken van passende outfits; schoeisel, make-up met schoonheidspukkels, netkousen, kantenhandschoentjes, Hermes foulards, bontstola, veel parelkettingen en sigarettenpijpje. Het damesgezelschap werd vergezeld door een gezagdragende heer, want hij droeg een driekleuren sjerp en chapeau en paille.
Verhalen en verteltrant verschilden. Iedere schrijver had een eigen reden om in Frankrijk te zijn. Het begrip tijd kun je van meerdere kanten belichten en onweer met donder en bliksem is een natuurverschijnsel dat zich helaas ook in intermenselijke relaties voordoet. Naar elkaar luisteren betekent gehoord worden, maar luisteren lijkt soms ingewikkeld en gehoord worden is niet hetzelfde als gelijk krijgen. Kinderen vertellen de waarheid in eerlijke prietpraatjes.
Heerlijke hapjes en wijn maakten de voorleesmiddag tot een genoeglijk Frans feestje.
De meester van Cabestany
Op 18 november kwamen ruim 20 mensen bijeen in het auditorium in Bram om te luisteren naar Adrien Vos met zijn lezing over de onbekende beeldhouwer uit de 12de eeuw. Zijn verhaal over de kunst, die toen nog van vakmanschap getuigde, is terug te vinden in het gebied rondom en in het Aude, Pyreneeën en Noord-Italië. De onderwerpen zijn religieus en de beelden typisch voor deze tijd. Grote handen, met lange vingers, uitgerekte ogen met een kralengat. In Saint Hilaire staat een sarcofaag met beelden, uitgehakt in steen. Andere plaatsen: o.a. abdij de Saint Papoul, La Grasse zijn plaatsen om het werk van de meester te ontdekken. In Cabestany, bij Perpignan is een museum voor verder geïnteresseerden. De begeleidende lichtbeelden werden door Coby Daverveld gedaan en gaven een gedetailleerd overzicht van het vertelde en ook het advies om zelf in de kerkjes van de Aude rond te kijken naar de beelden van de onbekende meester van Cabestany.
Thea
Le gendarme de Saint-Tropez 13-11-2025
Wat is het toch verrassend dat, als jezelf verbolgen, licht ontstemd vertrok van huis en je in Escales met open armen vrolijk wordt ontvangen met koffie en Sinterklaastraktaties, want ja, de Goedheiligman is weer in het vaderland aangekomen.
Wat is er opbeurender dan samen, als het jou even tegenzit, met enkele positief gestemde kijkers te schaterlachen om de absoluut onmogelijke grappen van de soms irritante zenuwpees, meestal komische cabaretier Louis de Funès uit de vorige eeuw.
Dit overkwam mij afgelopen donderdag met de film waarvan ik zeker 75% was vergeten.
Het was de moeite van het actualiseren van de herinnering waard.
Heel veel dank aan Peter en Greet voor de warme ontvangst en de energie opwekkende ambiance.
Een blije kijker.
Heerlijk lachen
Louis de Funès staat voor schaamteloos lachen. Bij Greet en Peter in hun bijna volle bioscoopzaal zaten we na de koffie met verwennerijen klaar voor een oude film uit 1964. Peter leidde de film op smakelijke wijze in. Via bijna bioscoopkwaliteit speakers en met Nederlandse ondertiteling spatte Louis de Funès met zijn mimiques comiques van het hagelwitte doek. Ik voelde me weer even14 jaar. Op echte biosstoelen op de eerste rij heb ik genoten van deze komische film waar je ook kon genieten van beelden en het leven van toen.
Na afloop was het een gezellig bij elkaar zijn en kennis maken met nieuwe leden en oude bekenden die je niet altijd ziet. Escales, het Atelier Planquefer is een perfecte plek om elkaar te ontmoeten. Merci beaucoup pour votre hospitalité.
Hans van der Bij
OLIJVENPLUK 2025
Moe maar heel tevreden kijken ondergetekenden terug op een geweldige olijvenpluk van seizoen 2025. Zoals ook in de eerdere jaren hebben we veel hulp van NVLR leden en bestuur mogen krijgen. Ieder jaar is het weer een avontuur hoe e.e.a. zal verlopen. Er waren 2 weken voor uitgetrokken maar er was uiteindelijk een weekend en nog één dag extra nodig om alle bomen leeg te krijgen. Met veel gezelligheid, enthousiasme en leuke gesprekken is de pluktijd voorbij gevlogen.
Wat anders was als voorgaande jaren waren enkele weersomstandigheden. Hoezo: “het weer verandert niet”. Nooit eerder moest het plukken één uur later aanvangen door een regenbui. Ook een dag met hevige windvlagen zorgde voor omwaaiende emmers waardoor de erin verzamelde olijven opnieuw van de grond moesten worden geplukt. Sommige vlagen waren zo heftig dat men bijna werd omgeblazen.
Het eindresultaat mag er zijn, een nieuw record, van de hoeveelheid olijven die bij de molen werden ingeleverd, maar ook een pluk-duur-record van zeven en een halve dag door Joke Parr. (zie foto). Aan haar is alle eer, zonder de andere pluk-kers/sters te kort te doen. Er moest door sommigen een flinke reis gemaakt worden om bij ons te komen.
Voor allen: Anja, Annette, Cheryl (Engelse vriendin), Eef, Freek, Greet, Hans, Harry, Ilona, Joke, Nienke, Peter, Rose-Line, en Wim: “hartelijk dank en een welverdiend applaus”!
Er zal, na overleg met de agendacommissie, voor alle pluk-kers/sters een pluk-reünie/olijfolieproeverij worden gehouden.
Tot slot nog wat er moet gebeuren om olijfolie uit olijven te krijgen. Hierbij de methode zoals bij “onze” oliemolen gebruikt:
1. Wassen, ontbladeren en kneuzen;
2. Mixen van de massa;
3. Scheiden restmassa van het olie/water mengsel d.m.v. sterk centrifugeren;
4. Centrifugeren voor scheiden olie van het water en onzuiverheden.
Aldus in vogelvlucht het molenproces.
Er leeft een misverstand dat de olie uit de pitten komt. Hierin zit wel wat vet. De olie komt hoofdzakelijk uit het vruchtvlees en een heel klein deel uit de schil van de olijven.
Louise en Leen
Er zijn van die dagen die een gouden randje hebben. Gisteren, 29 oktober was zo'n dag. Op het menu stond een wandeling bij Mayronnes aan de voet van de Pyreneeën. Schitterende natuur, fijne mensen, goede gesprekken in een klein restaurantje. En onderweg mooie kunstwerken gezien. Loop een keertje mee, de wandelingen zijn altijd een klein feestje! Lees ook het stukje onder de foto's
Woensdag 29 oktober 2025
Een poëtische en emotionele wandeling
Alweer een verenigingsdag vol verrassingen tijdens de beeldenwandeling in Mayronnes, het dorpje dat zo’n 10 km van Lagrasse ligt.
De weg ernaartoe viel tegen, omdat het wat miezerde en er geen einde leek te komen aan de weggetjes door het spookachtige gebied waar in augustus nog de grootste brand sinds decennia alles verwoeste.
Gelukkig ontving Wim van der Laan, die de wandeling samen met Carl en Heidi organiseerde alle deelnemers met een warme glimlach. Iedereen was op tijd.
Mocht je als geoefende wandelaar misschien enigszins minachtend denken dat een tochtje van 5 km een peulenschil zou zijn, niets is minder waar. Het rotsige pad stijgt en daalt uiteraard daarna, behoorlijk. Een wandelstok is geen overbodige luxe. De panorama’s van de ongepolijste schoonheid van de Corbières en de zeker 25 hedendaagse, museumwaardige kunstwerken vergoeden na iedere steile klim alles. Je vergeet de ademnood en vermoeide spieren subiet.
Zoals reizen een investering in jezelf is, zo is deze wandeling een feestelijke traktatie voor jezelf, zelfs zonder zon, maar wel in goed gezelschap natuurlijk!!
De lunch in een iets verderop gelegen dorp was niet alleen meer dan verdiend, de kok die ons de maaltijd bereidde had zijn best gedaan.
Alle goeds en tot de volgende wandeling, Nienke
Vrijdagmiddag 24 oktober Escales
Super trotse grootmoeder Greet introduceerde aan de hand van herinneringen aan verkleedpartijen, folkloristische kostuums en knutsel-naaisessies liefdevol Geisha Brian. Het was lastig het gezelschap het zwijgen op te leggen, maar met zijn welkomsdans lukte dit perfect.
Al betrekkelijk jong was Brian gegrepen door de prachtige kimono’s, mystiek, dans en functie van geisha’s. Hij legde haarfijn uit dat geisha’s Japanse muzen voor artiesten zijn, kunstpersonen, de letterlijk betekenis van het woord geisha. Het is een hardnekkig misverstand dat geisha’s geassocieerd worden met prostitutie, sterker nog het is een zeer gerespecteerd beroep. Zij mogen niemand aanraken, niet drinken, alleen vermaken en afleiden met spellen, een inhoudelijk goed gesprek, Japanse muziek, zang en dans tijdens theeceremonies en feesten op hoogtijdagen. Geisha’s zijn hoog opgeleid in de zeer verfijnde Japanse cultuur en gastvrijheid. Zij brengen ontspanning, rust en beschaving. Hun strenge opleiding duurt 4 jaar en is intern in geishahuizen.
Brian, gekleed in een zelfgemaakte mannenkimono vertelde dat geisha’s in de 18de eeuw alleen mannen waren, terwijl het nu alleen dames zijn. Kimono’s verschillen voor mannen en vrouwen qua kleur, stijl, gelegenheid en worden met de hand bedrukt. De witte gelaatsmake-up dateert uit de tijd dat er nog geen elektriciteit was. Doormiddel van de witte gezichten en rode lippen konden de toeschouwers, waaronder de keizer hen goed kon zien bij het kaarslicht.
Het is Brian van harte gegund om na zijn eindexamen over 2 jaar naar Japan af te reizen.
Lezing: Wordt AI intelligenter dan de mens?
Op 21 oktober hield Kees van der Bas een vervolglezing over AI in Chateau de Lordat in Bram.Ruim 20 geïnteresseerden waren aanwezig om naar een boeiend betoog te luisteren. De onbekendheid van het fenomeen is in korte tijd geworden tot een verankerd onderdeel in onze maatschappij. Toch is daar de grote onzekerheid en rijzen er talloze vragen: waar gaat dit naar toe? Welke invloed heeft het op de mensen? Hoe is de invloed op besluitvorming, maar ook: hoe wordt er gebruik gemaakt bij oorlogsvoering? Grotere hoeveelheid kennis wordt gedeeld in steeds snellere en flitsende actie.
Onbekend en onbemind: waar stopt dit, waar ligt het eind van de mogelijkheden tot kennisdeling. De mens staat verbaasd over eventuele mogelijkheden en onmogelijkheden: Banenverlies, robots die mensen in menselijkheid kunnen vervangen in de zorg. Kennis kan in verkeerde handen komen. Tel daarbij de enorme datacentra op, die nodig zijn voor opslag. De ruimte en energie die dit zal gaan vergen.
Op de vraag of AI intelligenter wordt dan de mens, is geen antwoord gegeven. Kan ook niet. De toepasbaarheid gaat te snel. Goed dat we door dit soort lezingen erbij betrokken worden. Dank aan Kees voor de presentatie en Renate voor de technische ondersteuning.
Thea van der Grift
Stadswandeling door de historische binnen-cirkel van Pézenas
Op de vraag aan mijn echtevriend of hij mee wilde naar Pézenas voor een stadwandeling was het antwoord: ‘Daar hebben wij in 28 jaar al zo veel stappen gezet, nee dank je!’ Pézenas ligt voor Franse begrippen ‘maar’ 45 km bij ons vandaan. Natuurlijk hebben wij daar veel vaker rondgebanjerd op de zaterdagse markten, vluchtend voor de regen regenlaarsjes en paraplus gekocht, geluncht en zelfs een bikini in de luxe speciaalzaak gescoord. De markten zijn er buitengewoon goed gesorteerd en de geschiedenis van de stad met het verblijf van Molière ruim bejubeld. Toch was ik nieuwsgierig en schreef mij in voor de stadswandeling anno 2025.
Bij thuiskomst kon ik het niet laten enthousiast te vertellen over de straatjes waar ik in 28 jaar nog nooit 1 stap gezet had en de bijzonderheden over de intussen vakkundig opgeknapte panden waren overweldigend en ontroerend.
Was Pézenas 25 jaar geleden een verpauperd stadje, 10 geleden een soort Afrikaanse markt vol migranten die namaaktroep aan de man moesten brengen, nu is het een betoverend fraai gerestaureerde stad met allure, steeds beter zichtbare geschiedenis en met hoogwaardige, kunstzinnige koopwaar in de legendarische straatjes.
Veel dank aan de perfecte stadgids Annette en haar dierbare Hans die als bordercollie de groep bij elkaar trachtte te houden. Het was weer een hartverwarmende culturele NVLR-belevenis.
Nienke
Koffieleuten,Suppoosten en vrouwentorsen in Perpignan
Alleen al om mee te mogen met de cultuurclub zou je lid willen zijn van de vereniging nvlr. Vrijdag 26 september werden wij om 10h00 verwacht op la place de république in Perpignan bij de omranding van de parkeergarage van Q-park. Een plein volzet met terrasstoeltjes en waar toeristen op dat vroege tijdstip een voordelig petit-déjeuner kunnen nuttigen, met spaanse invloed, dus inclusief vers geperste naranja. Nee dus, het is traditie dat de verzamelde “hollanders” een kartonnen bekertje in de knuisjes geduwd krijgen waarin vanuit een Melita thermosfles hete perculator koffie, met een mespuntje Buisman surogaat, wordt uitgeschonken, want daar zullen jullie wel zin in hebben na zo’n lange reis. Mocht het ontbijt erbij ingeschoten zijn, er zijn ook Maria biscuitjes uit het tupperware trommeltje van Carla. Als je dit mag beleven, is je dag al bijna niet meer stuk te krijgen.
In cortège achter de grote leider aan, nadat hij, als collectant fungerend, de verschuldigde entreesommen in een oude enveloppe van NieuwsNed onder de arm had genomen.
Bij het museum aangekomen werd de groep gesplitst bij gebrek aan suppoosten. Deze gasten brachten wij tot grote verwarring, ik heb nog nooit zulke ordebewaarders volledig confuus door expositieruimten zien hollen. Iedere blik op de beelden van Maillol leek verdacht, een vinger uitgestoken naar Picasso kreeg de verdenking van gooien met een spuitbus.
Onze gids Adriën echter bleef stoïcijns en duidde wat wij zagen en uit kunsthistorisch oogpunt geacht werden te begrijpen. Het moest ons opvallen dat Maillol vrouwenfiguren had willen uitbeelden. De proporties waren wat aangedikt. Vooral armen dijen en halzen moesten wij bewonderen, terwijl ik mijn aandacht niet van de niet genoemde lichaamsdelen kon afwenden.
Ook Picasso werd dermate door de beeldhouwer aangestoken dat hij, volstrekt van slag, op willekeurige wijze de diverse typisch vrouwelijke onderdelen aan elkaar wist te schilderen.
Het was een fantastisch bezoek, geweldig dat de cultuurcommissie ons hier naartoe heeft gebracht.
Puimisson, 28 september 2025 Robert van der Weerd
Twee mastodonten: Maillol en Picasso
Bij mijn weten heeft in de 6 jaar dat wij NVLR-lid zijn de cultuurclub niet eerder zoveel enthousiaste deelnemers op de been gebracht als vandaag in het Musée d’art Hyacinthe RIGAUD in Perpignan. Ter voorbereiding op deze bijzondere dag had Adrien Vos in Bram een lezing over deze giganten gegeven. Vrijdag 26 september was het moment daar om in groepjes de 120 bijeengebrachte werken; schilderijen, sculpturen en gravures met eigen ogen te bekijken.
Trouw aan Occitanie
Waar zou een expositie over deze kunstenaars beter tot zijn recht komen dan in Perpignan in Musée RIGAUD, dat zijn naam dankt aan de beroemde portretschilder Hyacinthe Rigaud (1659-1753). Alle drie de kunstenaars houden van Perpignan. Rigaud groeide er op, Maillol werd geboren in Banyuls-sur-Mer en Picasso logeerde 2 jaar bij graaf Jacques de Lazerme en zijn vrouw Paule. Hij had zelfs in huize Lazerme, dat nu het museum Rigaud is, een eigen atelier. Zoals te verwachten was, werd Picasso verliefd op de vrouw des huizes en maakte voor haar een bijzondere gouden halssieraad versierd met stierenkoppen.
Weelderige, sensuele pure rondingen
Beide klassiek opgeleide kunstenaars deelden een grote passie voor primitivisme, onbedorven, naïeve eenvoud. Het Middellandse Zeegebied was hun bron van creativiteit en zucht naar nieuwe concepten. Uiteindelijk bleef Maillol trouw aan zijn enorme vrouwen beelden en ontwikkelde Picasso een modus om zijn ogenschijnlijk onsamenhangende kubistische ideeën met elkaar te verbinden. Deze indrukwekkende tentoonstelling is te bezichtigen tot 31-12-2025.
Veel dank aan Adrien en Coby voor de uitstekende organisatie van deze dag vol lessen kunstgeschiedenis!
Nienke
17 september 2025
Gister, op de Derde Dinsdag in september, terwijl de koninklijke familie gepaard gaande met eigenlijk on-Hollandse pracht en praal in koetsjes door Den Haag werd rondgereden, maakte ik in Bram een fantastische ochtend mee. Ik genoot van de voordracht gewijd aan Gustave Eiffel met fraai beeldmateriaal, zelfs filmpjes, gegeven door architect, reiziger en schrijver Leonard van Veldhoven. Ik weet haast wel zeker dat ook de andere toehoorders, net zoals ik, vanaf het begin aan Leonard's lippen hingen en naar het projectiescherm keken. Hij schetste meeslepend een portret van die geniale Eiffel (1832 Dijon - 1923 Parijs), die uiteindelijk wereldwijd wel zo'n 500 projecten realiseerde, van bruggen uiteraard tot en met treinstations. En eindelijk werd me duidelijk wat een klinknagel eigenlijk is en in de Eiffeltoren zitten er wel zo'n 2,5 miljoen! Als ik van tevoren had geweten hoe de voordracht zo subliem zou uitpakken, dan had ik alles in het werk gesteld om Leonard's voordracht op film te leggen. Veel meer publiek zou kennis moeten nemen van Leonard's uiteenzetting, want als u er niet bij was dan heeft u iets gemist.
Ger Verhoeve.
Vrijdag 12 september 2025
Wat is het toch bijzonder om lid te zijn van een club met zoveel aardige mensen.
Vandaag mocht ik, omdat ik 2 september wegens medische onderzoeken de cabriotour moest afzeggen, deze ‘inhalen’.
Yolande en Cees, die de cabriorit uitstippelden tourden met mij als nieuw-bakken navigator door de wijngaarden, over extreem smalle weggetjes met slecht wegdek en zonder uitwijkplaats om een enorme traktor met huizenhoge aanhanger vol oogst te laten passeren. Dan zit er niks anders op om als kleine cabrio achteruit te gaan.
Bij het wegrijden uit Nissan was het zwaar bewolkt, maar hoe dichter ik bij Yolande dr huis kwam hoe blauwer de lucht werd.
Wij hadden van 11:00 tot 15:00 uur stralend zonnig weer. De weergoden waren ons duidelijk welgezind.
Het was een uitgelezen dag, waar ik optimaal van genoten heb, met dank aan Yolande en Cees, die zo maar spontaan een dag met mij op pad gingen!
Hartelijks Nienke
Een stralende dag met open dak: 2-9-2025
Vijf cabrioletten stonden om 10 uur in Caux voor de poort van Yolande van der Heide, die de cabrio-rit organiseerde (daarbij geholpen door Cees Noordijk). Onder de deelnemers waren 4 leden die we voor het eerst mochten verwelkomen. Koffie en soesjes stonden klaar; een warme ontvangst. Na een korte uitleg konden we bijna vertrekken. De MG van Menno en Dorine moest even aangeduwd worden omdat er een onderdeel van de startmotor was losgetrild. Yolande had een geweldige route uitgestippeld over smalle wegen met prachtige uitzichten op het landschap.
Een korte stop om de Pont Romain in Florensac te bezoeken was zeer verrassend. Velen van ons waren daar nog niet eerder geweest. Een lunch op het heetst van de dag mocht niet ontbreken. Een siësta was niet in het programma opgenomen, dus gingen we nog twee uurtjes tussen de wielen voordat we een glaasje bij Yolande konden drinken om enthousiast de dag door te nemen. Een fijne dag met een verwenmoment als afscheid.
Merci!
H.v.d.Bij
Een volmaakte zeilmiddag
15-08-2025
Wat is er prettiger als het aan wal boven de 40° is, de zon recht boven je hoofd brandt, dan met 4 goedgeluimde lieden de haven van Marseillan uit te varen en de zee op te mogen. Het werd na een eenvoudige zeevruchtenlunch een memorabele en leerzame zeilmiddag met drie van de zeven boten van de Association ATOUVENTS op de Etang de Thau.
Tijdens de scheepsraad voor afvaart vertelde van de bemanningsleden geen zeebenen te hebben, enige zeilervaring ontbeerde en zeker het nautische jargon niet beheerst. Deze NVLR-zeilmiddag was voor haar de eerste keer dat zij dit experiment zeer geconcentreerd aanging, want schipper-eigenaar Gerard heeft een neus voor dit soort uitdagingen. Hij gaf haar per direct de helmstok, hij had er alle vertrouwen in. Het werd een doorslaand succes, dat met een heerlijk glaasje prik, door een van de opvarenden aan boord gesmokkeld, beklonken werd. Een ding weten wij allemaal zeker, onze dag-heldin zal na deze voor haar enerverende middag rozig en tevreden in slaap vallen.
Ellen ten Damme treedt op voor de NVLR!
Op 17 juli was het zover: Ellen ten Damme trad op in de prachtige tuin van Arie en Felice te Ginestas. Dankzij de inspanningen van de schoonzoon van Nienke en JanJaap hebben wij kunnen genieten van multi-talent Ellen ten Damme. Toen wij afgelopen weekend in Amsterdam het Concertgebouw bezochten, zagen we op een poster dat Ellen op 11 juli daar opgetreden had én dat ze nog zwart haar had!
De tuin van Arie en Felice liep vanaf 19.00 uur vol met een enthousiast publiek. Felice had gezorgd voor een hapje en een drankje. Dat hapje was een compleet buffet. Wat een gastvrijheid!
Om 20.30 uur begon het optreden van Ellen, samen met haar vriend Ringo Maurer achter de piano. Ze begon met heerlijke Franse chansons die ze afwisselde met liedjes van Nina Hagen, Marlène Dietrich en Kate Bush. Na de pauze kwam Ellen terug in een nieuwe outfit en nam ons opnieuw mee in haar performances van bekende Franse artiesten zoals Charles Aznavour en Edith Piaf. Wij hebben enorm genoten van een artieste die kan zingen in allerlei talen, piano en viool speelt en ook nog eens superlenig is.
Dank aan allen die zich in hebben gespannen om deze avond tot een succes te maken! En ik hoop dat Ellen en Ringo nog eens terugkomen.
Anja Geerts
Warm golfen en een koude douche
Golf in Lamalou les Bains met de Nederlandse club staat garant voor een inspannende sportieve prestatie en een flamboyante gezelligheid. Dat is nu wel bewezen na de zevende keer spelen op de mooie baan langs de rivier de Orb.
Vrijdag 13 juni waren weer vele golfers van heinde en verre samengestroomd, vertrouwde gezichten en nieuwkomers, om er een leuke dag van te maken.
Hoewel wij vroeg startten om de oplopende temperatuur voor te blijven, was er toch gelukkig voldoende heerlijk, helder, stromend water om na binnenkomst af te spoelen en luchtige zomerjurkjes aan te trekken. Samen golfen is een voorrecht, doch samen déjeuneren is een vreugde.
Tevredenheid alom en de terugreis aanvangend werd nog op de valreep de suggestie gedaan om het volgende treffen eens een keer op de baan van Carcassonne te laten plaatsvinden. Initiatief daartoe wordt verwelkomd.
Door de hoofdpersoon van de aktiviteitencoördinatiecommissie is reeds bewilligd in de datum van 30 september 2025.
Wij zien allen zeker uit naar voortzetting van zulke fijne dagen in nvlr-verband.
Puimisson, 13 juni Robert van der Weerd
Zeildag 24 mei 2025
Het lijkt erop dat het organiserend comité van de zeildag op zaterdag 24 mei jl. over bijzondere gaven beschikt. Heet dat niet claire voyant? Na een avond storm kon onze zeildag niet stralender. En de voor het zeilen noodzakelijke wind stond op 5/6 beaufort. Alle 13 goed, nou ja, dankzij de storm had de mast van één van onze boten de vorige avond het loodje gelegd. Er was nog wat meer niet te voorziene ongemak dus wat improviserend vermogen nodig. Uiteindelijk gingen negen enthousiaste clubleden de plas op. We hadden het rijk alleen. De inwoners van Marseillan hadden de storm kennelijk nog op netvlies en lieten het Étang de Thau deze zaterdag maar even links liggen. Wat een dag!
Jaap Modder
Op 28 mei hebben wij deelgenomen aan de wandeling langs het Canal du Midi georganiseerd door Anja en Wim Geerts.
Nu kennen wij het Canal van de voies vertes. De eerste keer op de fiets vanuit Bram naar Carcassonne en na onze setteling in Villespassans namen we de route naar Capestang. Maar de wandeling van vandaag overtrof mijn verwachting. Beginnende in Somail met de jachthaven en de leuke restaurantjes richting Salèlles d’ Aude.
Met een leuke groep mensen liepen we al kwebbelend en genietend van het mooie weer, richting een aquaduct waar de Cesse onder het Canal doorstroomt. Heel bijzonder om te zien. In het heldere water van de rivier werd zelfs gezwommen. Vanaf dit punt viel ook de mooie begroeiing langs het Canal op. Enorme parasoldennen flankeerden de route. Tijd voor een fotomomentje.
Aangekomen bij de Ecluse de Cesse, kon men kiezen om verder naar het restaurant in Salèlles d’Aude te lopen of langs de andere kant van het Canal het pad terug te volgen. De laatste groep zou dan met auto’s naar het restaurant komen en na lunch de ‘autolozen’ mee terug kunnen nemen, zo had Wim bedacht.
De lunch konden we op het terras, met uitzicht op het Canal, nuttigen. Men kon kiezen tussen het dagmenu of iets van de kaart. Het eten was prima en iedereen had het zichtbaar naar z’n zin.
Bedankt Anja en Wim voor het organiseren van deze geweldige dag!
Heidi Vossenaar
Een geslaagde voorjaarswandeling langs het Canal du Midi
Dank aan Anja en Wim Geerts die deze wandeling hebben georganiseerd. De hoeden en petten moesten op want de zon begon al behoorlijk te priemen na een voor velen een wat nat voorjaar. Met 16 enthousiaste leden van de NVLR liepen we langs het ruim 300 jaar oude meesterwerk. De bouwwerken die we onderweg tegen kwamen zagen er nog als nieuw uit. Bijna alle nieuw aangeplante bomen slaan gelukkig goed aan en zien er gezond uit. Na een 7 km lange wandeling waar iedereen met iedereen leuke en soms minder leuke onderwerpen kon delen was er un délicieux déjeuner na afloop. Chapeau.
Hans van der Bij
Lezing over het Wereld Erfgoed van Paul Riquet op 20 mei in Escales
Afsluiting van het seizoen. Het clubhuis wordt tot september gesloten, waardoor wij verstoken gaan geraken van film, voordrachten, kleinkunst, en boekenwurmen.
Inmiddels is Planquefer in Escales een fenomeen geworden binnen de nvlr. Om de zelf getimmerde gehoorzaal te bereiken cross je eerst een poosje kris kras door het dorp , veelal in de verkeerde richting. Overal staan borden met P, dat zal dus wel voor Planquefer bedoeld zijn, denk je dan, maar de richting borden brengen je naar een endroit waar een enkel,verouderd landbouwwerktuig staat opgetast. Zeker geen plek om de auto onbemand achter te laten, onverstandig ook want nog zeker een eind gaans over stijle hellingen en diepe dalen van het organische stratenplan van Escales. Dan maar bij de Mairie aangeklopt, daar zal men vast en zeker weten waar dat door Nederlanders gefrequenteerde auditorium gelokaliseerd is. Zonder aarzelen wijst men je omhoog en de deur uit. Het moet dus ergens hogerop te vinden zijn. Dichter bij de plek aanbeland zie je in het verder uitgestorven dorp plotsklaps radeloos bewegende menselijke wezens naar een groene schuurdeur zoeken, waar men volgens de routebeschrijving rechts zou moeten aanhouden. Het blijken hollanders te zijn , volop gestressed, bang om te laat voor de voorstelling te komen en zeer beducht om het standje van de aktiviteiten coordinator over zich heen te krijgen. Half elf is half elf wordt er geroepen, dat de laatkomende ziel er al anderhalfuur reizen op heeft zitten, wordt niet als disculpatie geaccepteerd. De meeste bezoekers konden het wel op tijd bereiken en behoefden niet ook nog eens een paar minuten extra respijt om een dringende plas te doen.
Eenmaal binnen is de sfeer , de ambiance en de hartelijkheid van de sessies in de Planquefer reeds meerdere malen in alle superlatieven beschreven. En terecht!
Het handelde deze keer over de geschiedenis van het canal du midi. Een uitstekende lezing ons nagelaten door een oud lid en boeiend voorgedragen door Adriën.
In Escales staat een prachtig Romaans kerkje uit de twaalfde eeuw en direct daar tegenover treft men een restaurantje aan. Wat een geluk dat wij onze boterhammen in de auto hadden laten liggen. Aan lange tafels gezeten werden wij onthaald met een degustatief menu du jour in een vrienschappelijke sfeer waar je meer van lust.
Wij gaan nu het franse festivalseizoen in, maar kijken uit naar de heropening van ons culturele honk Planquefer in Escales in september.
Robert van der Weerd, Puimisson, 21 mei
De Salon. 14 mei 2025
De eerste keer dat ik aanwezig was bij een bijeenkomst ‘Voorlezen uit eigen werk’ of ‘uit eigen schrijven’ kwam door aandringen van Greet Gorter en Peter Jansen, zij die het Atelier Planquefer in Escales vanaf de grond hebben opgebouwd, tot de plafonds hebben versierd en waar al niet voorzien van digitale installaties, tot een grootbeeld scherm aan toe.
Er is het hoofdzaaltje met links de bibliotheek (boeken en CD’s voor nop ingebracht en voor 1 euro de deur uit ten behoeve van een goed doel) en rechts van het intieme zaaltje ook weer een groot aanbod, ditmaal van een enorme collectie DVD’s.
Vandaag, woensdag 14 mei – wat hebben we nog een aantal mooie seizoenen voor ons! – was het thema ’Mode door de jaren heen’ en zo passeerden bijvoorbeeld het ‘Buiten spelen’ zoalss ’t hoelahoppen en ook de petticoats de revue. Maar, en ingegeven door het thema, werden er ook zeer persoonlijke verhalen voorgelezen en ik luisterde ademloos.
De schrijfclub, vooralsnog alleen uit dames bestaande, had bij wijze van proef ook mij als gastschrijver uitgenodigd en ik mocht mijn verhaaltje over ‘Kunstige kitsch’ voordragen, een verhaaltje over mijn vide-greniers vondst van ultieme Rooms-Katholieke kitsch. Die schilderij-achtige lijst had ik bij me en ik toonde de schrijfclub dat driedimensionale geheel, ietwat draaiende op mijn hakken. Peter Jansen, als digitaal regisseur, had overigens al wat beelden geprojecteerd en met mijn vertoning was succes gegarandeerd.
Maar zeer warm waren ook, door al het opgeroepene, de gesprekjes onderling nadien, geruisloos voorzien van Heineken 0% (“0% is geen pils”), een in stukjes gesneden saucijzenbrood, chips of een glas wijn.
Veelzijdig waren de bijdragen, tot het meest intieme toe. Ik koesterde veel respect voor die openheid en vroeg subiet of ik deel mocht gaan uitmaken van de schrijfclub en dat mocht van de dames en wel een in koor: “Kom!”
En zo zal ik nimmer weer zo’n fijne middag missen van dit NVLR-groepje, een middag om steeds weer naar terug te doen verlangen en om nooit te vergeten; middagen om wederom verhalen te delen. En, schrijf ik erbij: ’t liefst op Planquefer, voor mij lekker dichtbij, want sommigen hebben er zelfs een reis voor over uit Quillan of de Pyrénées-Oriëntales.
Ger Verhoeve, 14 mei 2025.
De grootste deugd is toch de liefde!
Geen woord teveel geschreven door de anonieme reviewer van de zondagmiddag- versie van het optreden van drie vrienden uit Belgisch Limburg van Peter en Greet.
Eigenlijk hoef je ook geen woorden te gebruiken. Het ging om klank, emotie, sfeer en aandoenlijkheid. Was de schrijver van de zondagmiddagsoms de zestienkwadraat zeiler die ons al eerder meenam in nostalgie?
Wat hebben wij en zestien anderen een fijne sentimentele middag gehad , daar in Escales. Gewoon doodzonde dat er zoveel leden andere verplichtingen hadden. Ik vind dit nu onze vereniging ten top. Wat schuilt er een diversiteit aan talent en karakters in onze nvlr.
Peter die in de Franse Ardennen op een vide grenier markt kennis maakt met mensen die naast het werken voor hun boterham, medicin, professeur de langue en it- expert, spontaan in zingen uitbarsten en mensen rondom hen met open mond laten luisteren naar hun eruptie van hartelijkheid, nl gezang!
Dat onze vriend Peter dit oppakt, contact legt en een band smeedt, ze uitnodigt om te komen naar Escales in de voorjaarsvakantie en hen weet te bewegen om een performance te verzinnen, er zelf plezier in laten uitstralen en het , toch wel wat oudere, vergrijzende , gezelschap tot tranens toe weten te vervoeren met alom bekende liefdesdeunen. Het ontbrak er nog maar aan dat wij gingen meezingen, dansen en in elkaars armen gingen hangen.
Misschien, van harte gehoopt, komen deze Limburgers nogmaals naar Escales en ik roep het nu reeds van de daken: VENEZ NOMBREUX!
29 april 2025, Robert van der Weerd
Konings-, of lentefeest 2025
In Doetinchem was het onmiskenbaar beter weer dan in Cabezac. Dat onze koning in Doetinchem de feestgangers in accentloos de taal van onze oosterburen bedankte was zeer attent, maar ook weer niet zo heel verwonderlijk. Het is immers zijn Vatersprache. Zeer waarschijnlijk kende zijn vader de uitspraak: 'April, April, der macht was er will’. Dit is de oorsprong van ons 'April doet wat hij wil’, een klaagzang over het onvoorspelbare aprilweer. Ook op zaterdag 26 april was het weer onberekenbaar, onstabiel, maar wat was het binnen wederom een vrolijk oranje happening met alleen maar blije mensen op de vrijmarkt.
De opbrengst gaat dit jaar naar het voedselbos van Joep Bijnen en partners, waarvoor de komende dagen een sponsorconcert in Escales plaatsvindt. Kijk vooral even op de website https://www.nvlr.eu/testagenda/evenementen
27 april Nienke Aukema
Onuitwisbare art Deco indruk.
De Nederlandse vereniging Languedoc-Roussillon organiseerde vrijdag 7 maart een bezoek aan de art Deco-villa in Agde die vanaf 1898 gebouwd werd door Emmanuel Laurens, een verlichte reiziger en onverbeterlijke dromer. Op ruim 1.400 vierkante meter wisselen verschillende ruimtes elkaar af, geïnspireerd op de reizen van de eigenaar naar het Oosten en zijn smaak voor art nouveau. De architectuur is niet te classificeren maar verrassend: ze verenigt de artistieke avant-gardes en de modernistische aspiraties van de Belle Epoque. Het Château Laurens is een historisch monument, gerestaureerd en opengesteld voor het publiek. Het nodigt uit voor een droomreis door de Art Nouveau-, Oriëntalistische, Egyptische en Symbolistische stijl. HvdB
Voor de leden die niet aan deze excursie mee konden doen hoop ik dat er een mogelijkheid is om het nogmaals te organiseren. U kunt vragen naar de mogelijkheden op activiteiten@nvlr.eu
Hans van der Bij 08-03-2025
Indische lunch met 25 leden: 100% geslaagd.
Van Soto Ayam tot Saté Babi.
Op twee tafels stonden alle zelfgemaakte gerechten, op deels meegebrachte, warmhouders. Aan zes tafels konden we smikkelen en smullen van wel 24 soorten gerechten. Nienke en Jan Jaap overtroffen hiermee een gemiddeld Indisch restaurant op de Zeedijk of aan de Groot Hertoginnelaan. De sfeer was net zo warm als de gerechten. Sommigen van ons hadden al op zaterdag hun gerecht gemaakt, anderen één uur voor aanvang zodat deze dampend binnengedragen werden. Het ontbrak ons aan niets en het dankwoord van onze secretaris Anja Geerts was meer dan op z’n plaats. Zij dankte alle koks en Nienke en Jan Jaap voor hun gastvrijheid.
Het was weer een van die gezellige bijeenkomsten georganiseerd door (en voor) onze Nederlandse Vereniging Languedoc-Roussillon; en een leuke binnenkomer voor enkele nieuwe leden.
Hans van der Bij
Indische zondagslunch 23-02-2025
Als je mensen wilt leren kennen is het handig om samen iets te gaan doen en terwijl je bezig bent elkaar het hemd van het lijf te vragen.
Precies dat zagen wij zondagmiddag 23 februari tijdens de feestelijke Indische zondagslunch waar 25 van de 28 aangemelde leden samen kwamen. De gesprekken in de keuken en later in de eetkamer verliepen vanzelf, oude en nieuwe leden hadden het allemaal over hun gerechten met specifieke bereidingswijzen, ingrediënten die zij uit Nl. hadden laten komen of via internet hadden besteld. Hier en daar hoorde ik flarden van gesprekken over Indische wortels, ervaringen op de reizen naar de oost en vooral de vreugdekreten bij werkelijk heerlijke gerechten.
Na afloop hing natuurlijk het Indische restaurant in huize Hoor enigszins in touwen, maar dit was geen probleem voor ervaren helpers. In no time waren de tafels afgeruimd en was de keuken ploeg zingend aan het afwassen en werden alle rechauds van de stroom afgekoppeld.
Wat een vrolijk feest, wat een verbinding en wat een heerlijke zondagmiddag! Alle boze geesten, goden, bovennatuurlijke stille krachten verdwenen als sneeuw voor de zon, want zonnig was het.
Volgens de Indische traditie is zo’n feestelijke maaltijd bedoeld om met vele dierbaren samen te genieten van heerlijkheden, onder het motto; samen sterk. Het is voor herhaling vatbaar.
WinterBBQ in FOS op 9 febr. 2025
De weersvoorspellingen waren de hele week miserabel slecht. Des te groter was de verrassing dat bij het openen van de luiken op zondagmorgen de zon scheen. Een onverwacht warm welkom.
Bedreven wandel-leden verzameld in de garage van de familie vd Bij waren duidelijk ingeschoten op laagjes en goed schoeisel om storm en wind te trotseren. Nu waren zelfs jassen overbodig op de wandeling door het pittoreske dorpje FOS. Het doet denken aan plaatsjes zoals Saint-Guilhem-le-Désert, smalle sterk stijgende straatjes, verbeelding tartende doorkijkjes en verbluffende vergezichten. Op de heuvel net buiten het dorp reikt het oog van Mont St-Claire in Sète tot de besneeuwde toppen van de Montagne Noir.
Na de wandeling was het goed borrelen tijdens het opwarmen van de BBQ’s. Aan versnaperingen, heerlijkheden, surprises en uitdagende tafelgesprekken was er die middag geen gebrek. Hans en Annette zijn ras performers en uitstekende organisatoren. Het ontbrak ons aan niets. Veel dank!
Nienke Aukema
Donderdag 28 november in Escales
Een bioscoop in Escales?
Ja!
Hoeveel mensen wonen daar? 200 en nog wat.
Maar dit filmhuis is er voor de leden van de NVLR. Oh!
Dat wilde ik wel zien. En Schindler’s List had ik ook nog nooit gezien.
Peter Jansen heeft een filmhuis gebouwd. Maar het is meer, de boeken en cd’s van de club zijn hier ook ondergebracht.
Wie heeft dat dikke boek van Paul Auster trouwens gelezen? Ja, 4321, bijna 1000 pagina’s.
Ik bracht wat boeken en kocht o.a. deze voor een spotprijs.
De film en de entourage: Het ziet er schitterend uit, echte bioscoopstoelen, perfect beeld en geluid.
Ja de film, er zijn niet veel meer films die meer indruk op me hebben gemaakt. Dat had ik niet verwacht.
Heftig en confronterend, google de titel maar eens.
Dit filmtheater is een enorme aanvulling op het aanbod van de NVLR.
Ik kwam na afloop wel vast te zitten met mijn auto in de extreem nauwe straatjes van Escales.
Er moet wel een goede “aanvliegroute” komen maar verder is het hier top. En niet alleen voor film.
Dank jullie wel Peter en Greet, het was ‘greet’!
Ginestas, 28 november, Jaap Modder
Bekijk hier alle foto's van het Lustrumfeest van de NVLR, en lees hieronder enkele reacties.
Aan het Bestuur en alle vrijwilligers van het Lustrumfeest.
Theo en ik willen jullie oprecht bedanken voor de geweldige organisatie, de leuke ideeën, het lied, de velling, de sfeer etc die het Lustrumfeest tot een echt FEEST hebben gemaakt.
Fantastisch gedaan.
Zijn er ‘leer’momenten.. ja. En die betreffen de uitgifte van het buffet. Als ‘ervaringsdeskundigen’ (ex-cateraars), was het voor ons een gegeven per 60 personen/ 1 uitgiftepunt bij een lopend buffet!
Maar gelukkig was daar onze ceremoniemeester die met zijn allesomvattende charme het e.e.a. weer in goede banen heeft geleid.
Kortom : wij hebben van het Feest genoten.
En we hopen dat allen die dit mogelijk hebben gemaakt, van een welverdiende rustige zondag kunnen genieten.
Nogmaals DANK!!
Met groet,
Theo en Ina Opdam
Geacht bestuur en lustrumcommissie,
Wat een geweldig feest was dat gisterenavond! Heel hartelijk dank voor de perfecte organisatie.
Aan alles was gedacht.
Vanaf de bubbels en hapjes bij binnenkomst, de veiling , de fotowedstrijd ,de (hoe leerzaam !!! ) quiz, een verrukkelijke maaltijd en finalement Charlie met haar chansons. Vergeet ik nog iets bij deze opsomming? Jazeker. Al die gezellige mensen bij elkaar .
Kortom hulde hulde hulde !
Met hartelijke groet, de NVLR nog een lang leven toe wensend ,
Margrit Kesnich
Beste allemaal,
We weten niet precies tot wie we ons moeten richten, dus daarom de keuze voor de activiteitencommissie, de voorzitter en de secretaris.
We willen jullie hartelijk danken voor de organisatie van het fantastische lustrum dat we gisteren mee hebben mogen maken. We hebben er vanaf het begin tot aan het einde, dat voor ons iets eerder kwam dan voor de anderen, enorm van genoten, en we zijn er van overtuigd dat de laatste paar uur zeker niet minder zijn geweest.
In de eerste vier jaar van ons lidmaatschap is de NVLR voor ons echt een vriendenclub en een belangrijk aspect van ons leven geworden. We zullen niet zeggen dat we nu al uitkijken naar het volgende lustrum, omdat we voor die tijd ongetwijfeld nog ontzettend veel andere leuke dingen met onze medeleden zullen gaan beleven.
Hartelijke groeten en tot snel, op een volgende gelegenheid,
Marjolein en Wim
Hallo Annette en Hans ,
Nu na korte nacht en lange rit in Barbizon nog eens gehad over de dag van gisteren !
Geweldig goed en sfeervol feest , met al die activiteiten van veiling , quiz en lied en hapjes , muziek etc de tegenhanger van vorig lustrum !
Hopelijk maakt de lustrum commissie een draaiboek ervan zodat het over 5 jaar ook een succes zal zijn ! Het is immers niet zeker dat dan een ieder er nog is !
Dank voor al jullie werkzaamheden en a la prochaine
Geert en Nelleke
Bekijk hier ons magnifique Bestuurskoor
Geacht bestuur,
Ondanks het feit dat wij door een malentendu in huize Hoor een deel van de feestvreugde misten, veel dank voor deze vrolijke, wervelende middag en het swingende feestdiner. Charlie is voor dit soort partijen onmisbaar.
Heel aardig waren de quizvragen tussen de gangen en ik hoop dat de verkoping met veilingmeester Hans veel opgebracht heeft voor het goede doel, want goed eten voor iedereen blijft mij boeien.
De in de wandelgangen gehoorde reacties waren alle bemoedigend en positief.
Ons oudste lid Margriet genoot als koningin van de club aan onze tafel. Zij heeft de feestvreugde geabsorbeerd, net als haar dochter en schoonzoon.
Met meerdere inspirerende nieuwe leden maakte ik afspraken voor o.a. een interview, boekbespreking, wandelmaatje dat in het volgende dorp blijkt te wonen en al weer een oud schoolgenoot (4de) uit Sneek.
De oprechte zorg over ons laat zijn was hartverwarmend, waarvoor dank.
Wens jullie als bestuur een warme nagloeitijd toe om samen dit festijn te evalueren
Hartelijks JJ en NM
Ilona, jubileumcommissie en overige actief betrokkenen,
Wij willen jullie bedanken voor de geweldige organisatie, de leuke opzet en activiteiten van het 30 jarig jubileumfeest. Er is veel energie door velen ingestopt, maar daar is zeker veel van teruggekomen, in de vorm van sfeer, gezelligheid en feestelijkheid!
Louise en Leen
Arie, Felice en het hele bestuur,
Gefeliciteerd met de organisatie van jullie lustrum.
Het was top.
Groetjes.
Bisous de nous deux. Johan et Roos
De train jaune. Boemelen in de bergen.
“Is dat nou leuk, dat gele treintje in de Pyreneeën?”
Wie op deze vraag een antwoord wil kan inmiddels terecht bij tenminste dertig NVLR-ders want die zijn sinds 7 juni van dit jaar ervaringsdeskundigen. Ze zijn ongetwijfeld net zo enthousiast als uw ondergetekende verslaggever ter plekke.
De reis begon weliswaar in mineur - door een wisselstoring kon de trein niet vertrekken - maar dat kon de stemming nauwelijks drukken. De reisleiding (Coby Daverveld en Renate van der Bas) droeg ons op ergens koffie te gaan drinken opdat zij het probleem konden aanpakken.
En dat lukte; anderhalf uur later stond er een charmante train jaune voor ons klaar op het piepkleine stationnetje van Villefranche-de-Conflent, 207 inwoners maar desondanks een stad sinds 1091 en trotse bezitter van het stempel Unesco-werelderfgoed.
Sommigen van ons waren de avond tevoren al neergestreken in hotels en gîtes in en rond deze strategische plek, waarom door hertogen, graven en koningen eeuwenlang gevochten is. In 1654 werd het hier Frans en werden de ‘Spaanse’ stadsmuren en -wallen gesloopt. Om vijftien jaar later opnieuw te worden opgetrokken maar nu natuurlijk van degelijke Franse kwaliteit en naar ontwerpen van de beroemde architect Vauban. Onder leiding van een gids maakten wij een stadswandeling en bekeken de imposante vestingwerken. “Frederik-Hendrik zou er wel raad mee weten,” mompelde iemand uit de groep. We zullen het nooit weten want onze nationale ‘stedendwinger’ was toen al dood. En ook: de stad is na Vauban nooit meer aangevallen.
Terug naar de gele trein, ook wel le Canari genoemd. Wat een attractie! Ik heb hier geen ruimte voor het hele verhaal en verwijs naar de sites letrainjaune.fr en pyrenees-cerdagne.com voor prachtige foto’s en interessante informatie. Van Villefranche-de-Conflent naar Latour-de-Carol slingert de spoorlijn zich 63 km lang door het soms adembenemende berglandschap. De eerste rit was in 1910. Het was destijds een soort wonder, want een van de eerste elektrisch aangedreven treinen in de wereld. En zeker de eerste elektrische bergtrein! Er waren negentien tunnels en liefst veertig viaducten nodig en nog een kleine zeshonderd andere ‘kunstwerken’ om de trein veilig door de valleien en langs de toppen van de oostelijke Pyreneeën te kunnen loodsen. En dan die hoogteverschillen! In onze anderhalf uur durende tocht deden we tien bergstationnetjes aan (bij sommige wordt alleen gestopt op verzoek) en stegen we meer dan een kilometer. Op andere plekken kijk je zo diep omlaag dat de kanarie lijkt te zijn opgestegen.
Het weer werkte gelukkig mee, dus sommigen van ons namen, voor nog meer beleving, plaats in de openluchtwagon.
Onze rit stopte in Mont-Louis, ook een vestingstadje en ook Unesco-erfgoed. En alweer een project van de grote Vauban. Sterker nog: het hele dorp (147 inwoners) is een ontwerp van Vauban. Het is het hoogst gelegen en best bewaarde vestingdorp van zijn hand. Hij bouwde er zes, allemaal in opdracht van Lodewijk XIV en allemaal eigenlijk de schuld van …die dekselse Hollanders!
Wat hadden wij nu weer gedaan? Wel, Koning Louis moest ons niet. Wij waren te rijk, te machtig, te boertig. Wat doe je dan als Frans staatshoofd? Je begint een oorlog. En dus stonden zijn soldaten eind zeventiende eeuw vast in de natte klei van onze ondergelopen polders en, erger nog voor de Zonnekoning, had onze Republiek een bondgenootschap met Spanje weten te sluiten! Lodewijk kon geen oorlogvoeren op twee fronten en wilde dus zeker zijn dat de Spanjaarden geen enge dingen gingen doen. Het moet gezegd: Vauban bleek een gouden greep. Mont-Louis werd vanuit het niets in 29 maanden een vervaarlijke vesting, geschikt voor een garnizoen van 2400 man en 300 paarden. Ook Mont-Louis hebben de Spanjaarden nooit durven aanvallen. Tot op de dag van vandaag is het hoogst gelegen deel van het stadje ontoegankelijk voor publiek. Het is een trainingscentrum voor commando’s en parachutisten.
Onze groep kwam, door het tijdverlies aan het begin van de dag, wat verlaat aan op station Mont-Louis. Een wandeling van anderhalve kilometer (stijgend) bracht ons naar restaurant Le Clos Cerdan, alwaar ons een paëlla-lunch wachtte. Wij leerden dat de Spanjaarden daar toch beter in zijn dan de Fransen… En dat wij Nederlanders ook zonder trein heel goed kunnen boemelen!
Een korte rondleiding door Mont-Louis door een leuke meneer met een oranje hoedje besloot deze korte hoogte-stage (1500 m). Na een dag zo boordevol indrukken en -spanningen was iedereen blij weer in ons inmiddels vertrouwde gele treintje te stappen.
Tot slot: chapeau en dank voor de dames-organisatrices!
Kees van der Bas
