REVIEWS
Workshop Kralen voor Kenia
Op 18-6-’24, bij Paula Droppert in La Livinière.
Er waren 16 deelnemers. Het was zeer gezellig, er werd hard gewerkt en de gezamenlijke maaltijd smaakte prima!
Hieronder enkele reviews.
Paula Lenneke en ik hebben genoten vandaag. Wat een gezellige dag hebben we gehad. Leuke mensen, heerlijk gegeten en mooie dingen gemaakt. Bedankt💋
Lieve Paula
Wat was het weer echt geweldig goed verzorgd .
Dit doet niemand je na.
Ik heb er echt van genoten.
En die pannen soep , alles zo heerlijk.
Nu zul je moe zijn.
Hopelijk kun je morgen wat rustiger aan doen.
Paula nogmaals heeeeeel hartelijk bedankt
Knuffel Mary.🥰🐞🍀👍
Dag Paula en Piet,
Wij wilden jullie nogmaals hartelijk bedanken voor de fijne workshop die we bij jullie mochten doen. Fantastisch goed georganiseerd en een hele mooie opbrengst van € 500 voor ons schooltje in Kenia. Heel veel dank en liefs van ons. Cisca en Dries
De train jaune. Boemelen in de bergen.
“Is dat nou leuk, dat gele treintje in de Pyreneeën?”
Wie op deze vraag een antwoord wil kan inmiddels terecht bij tenminste dertig NVLR-ders want die zijn sinds 7 juni van dit jaar ervaringsdeskundigen. Ze zijn ongetwijfeld net zo enthousiast als uw ondergetekende verslaggever ter plekke.
De reis begon weliswaar in mineur - door een wisselstoring kon de trein niet vertrekken - maar dat kon de stemming nauwelijks drukken. De reisleiding (Coby Daverveld en Renate van der Bas) droeg ons op ergens koffie te gaan drinken opdat zij het probleem konden aanpakken.
En dat lukte; anderhalf uur later stond er een charmante train jaune voor ons klaar op het piepkleine stationnetje van Villefranche-de-Conflent, 207 inwoners maar desondanks een stad sinds 1091 en trotse bezitter van het stempel Unesco-werelderfgoed.
Sommigen van ons waren de avond tevoren al neergestreken in hotels en gîtes in en rond deze strategische plek, waarom door hertogen, graven en koningen eeuwenlang gevochten is. In 1654 werd het hier Frans en werden de ‘Spaanse’ stadsmuren en -wallen gesloopt. Om vijftien jaar later opnieuw te worden opgetrokken maar nu natuurlijk van degelijke Franse kwaliteit en naar ontwerpen van de beroemde architect Vauban. Onder leiding van een gids maakten wij een stadswandeling en bekeken de imposante vestingwerken. “Frederik-Hendrik zou er wel raad mee weten,” mompelde iemand uit de groep. We zullen het nooit weten want onze nationale ‘stedendwinger’ was toen al dood. En ook: de stad is na Vauban nooit meer aangevallen.
Terug naar de gele trein, ook wel le Canari genoemd. Wat een attractie! Ik heb hier geen ruimte voor het hele verhaal en verwijs naar de sites letrainjaune.fr en pyrenees-cerdagne.com voor prachtige foto’s en interessante informatie. Van Villefranche-de-Conflent naar Latour-de-Carol slingert de spoorlijn zich 63 km lang door het soms adembenemende berglandschap. De eerste rit was in 1910. Het was destijds een soort wonder, want een van de eerste elektrisch aangedreven treinen in de wereld. En zeker de eerste elektrische bergtrein! Er waren negentien tunnels en liefst veertig viaducten nodig en nog een kleine zeshonderd andere ‘kunstwerken’ om de trein veilig door de valleien en langs de toppen van de oostelijke Pyreneeën te kunnen loodsen. En dan die hoogteverschillen! In onze anderhalf uur durende tocht deden we tien bergstationnetjes aan (bij sommige wordt alleen gestopt op verzoek) en stegen we meer dan een kilometer. Op andere plekken kijk je zo diep omlaag dat de kanarie lijkt te zijn opgestegen.
Het weer werkte gelukkig mee, dus sommigen van ons namen, voor nog meer beleving, plaats in de openluchtwagon.
Onze rit stopte in Mont-Louis, ook een vestingstadje en ook Unesco-erfgoed. En alweer een project van de grote Vauban. Sterker nog: het hele dorp (147 inwoners) is een ontwerp van Vauban. Het is het hoogst gelegen en best bewaarde vestingdorp van zijn hand. Hij bouwde er zes, allemaal in opdracht van Lodewijk XIV en allemaal eigenlijk de schuld van …die dekselse Hollanders!
Wat hadden wij nu weer gedaan? Wel, Koning Louis moest ons niet. Wij waren te rijk, te machtig, te boertig. Wat doe je dan als Frans staatshoofd? Je begint een oorlog. En dus stonden zijn soldaten eind zeventiende eeuw vast in de natte klei van onze ondergelopen polders en, erger nog voor de Zonnekoning, had onze Republiek een bondgenootschap met Spanje weten te sluiten! Lodewijk kon geen oorlogvoeren op twee fronten en wilde dus zeker zijn dat de Spanjaarden geen enge dingen gingen doen. Het moet gezegd: Vauban bleek een gouden greep. Mont-Louis werd vanuit het niets in 29 maanden een vervaarlijke vesting, geschikt voor een garnizoen van 2400 man en 300 paarden. Ook Mont-Louis hebben de Spanjaarden nooit durven aanvallen. Tot op de dag van vandaag is het hoogst gelegen deel van het stadje ontoegankelijk voor publiek. Het is een trainingscentrum voor commando’s en parachutisten.
Onze groep kwam, door het tijdverlies aan het begin van de dag, wat verlaat aan op station Mont-Louis. Een wandeling van anderhalve kilometer (stijgend) bracht ons naar restaurant Le Clos Cerdan, alwaar ons een paëlla-lunch wachtte. Wij leerden dat de Spanjaarden daar toch beter in zijn dan de Fransen… En dat wij Nederlanders ook zonder trein heel goed kunnen boemelen!
Een korte rondleiding door Mont-Louis door een leuke meneer met een oranje hoedje besloot deze korte hoogte-stage (1500 m). Na een dag zo boordevol indrukken en -spanningen was iedereen blij weer in ons inmiddels vertrouwde gele treintje te stappen.
Tot slot: chapeau en dank voor de dames-organisatrices!
Kees van der Bas
Wederom een geslaagde golfdag. (bekijk hier de foto's)
29 mei alweer voor de vijfde keer het startschot gegeven voor de golfdag van Nederlandse golfers in de Languedoc-Roussillon. Om de tien minuten vertrok er een flight voor het spel Texas Scramble, wat zoveel wil zeggen dat elk team bij elke slag eerst een tactisch beraad houdt om de bal die het beste ligt als basis te nemen voor de volgende slag, met het doel om zowel geroutineerde spelers als beloftevolle beginners tezamen het gevoel te geven een sportieve prestatie neer te zetten.
De weersomstandigheden waren ideaal, geen brandende zon, geen kletsnat pak en ook de haren niet overeind omdat er nauwelijks wind was. Door het vele hemelwater dat dit voorjaar viel was de baan in goede conditie, wat voor een vlotte doorstroming garant stond. Tegen enen waren alle deelnemers aan de borrel en dat was de opmaat voor een déjeuner dat in de smaak viel. Aan tafelschikking doen wij niet, schik hebben aan tafel des te meer. Zeer geanimeerd en in de stellige overtuiging dat zo’n sportdag in gezellig NVLR-verband zeker herhaling behoeft, vertrokken allen tevreden huiswaarts en beloofden dat het uurtje rijden naar de baan van Lamalou les Bains dubbel en dwars de moeite waard was en een uitdaging om de volgende keer weer present te zijn. Ook de organisatoren werden alom geprezen voor hun liefdevolle zorg voor deze geslaagde dag.
Ernest Hoogkamer en Robert van der Weerd
Bekijk hier de foto's
Toptalent binnen onze NVLR
Laatbloeier Map de Maar ontving in haar karakteristieke huis nabij de Orb, Joep Bijnen en Hans van der Bij die interesse getoond hadden in haar werk vermeld in de NVLR-nieuwsbrief.
Op 12-jarige leeftijd kreeg Map (Marrigje) voor haar verjaardag haar eerste camera (boxje). Haar vader gaf er een simpele uitleg bij. Bij bewolkt weer zet je het diafragma op 8, half bewolkt op 16 en bij zon op 22.
Begin 20 ging de jonge, nog niet afgestudeerde sociologe, voor een reis naar Noorwegen waar ze op de boot een fotograaf ontmoette waar ze later mee trouwde. In die tijd ontdekte ze hoe je door de lens van de camera moest kijken. Niet dat ze op de sluiter drukte want dat deed haar man. Stand camera en object moest kloppen.
Na een ingewikkelde periode waar ze (midden 50) zocht naar een goede verhouding werk en privé werd ze op het spoor gezet om naar de Academie voor Beeldende Kunsten te gaan om daar op haar 60ste af te studeren op schilderen. Rijp en door het leven gestuurd, begon haar kijk op de tijd ervóór in combinatie met liefde voor versleten gebouwen en interieurs zich te ontwikkelen. Er startte een geheel nieuwe fase in haar single leven. Map besefte dat ze losgekomen was van het verleden.
Mooi werk en waardering bevestigden dat. Niet alleen de fototentoonstellingen over de hele wereld maar ook de prestigieuze prijzen en de verwondering van bezoekers die verbaasd waren over haar analoge foto’s. Licht, kleur en compositie zijn de tools van zowel de schilder als de fotograaf.
Het werk van een gepassioneerde vrouw, die pas later gezien werd is herkenbaar. Een straal licht of een uitgang is een terugkerend element in haar scheppingen.
Laat je uitnodigen en ontdek hoe Map de analoge fotografie/Hassellblad en de camera obscura tot in detail beheerst.
Geen lichtbron, alleen door de lens. https://www.mapdemaar.com/
Bij belangstelling voor een presentatie stuur een mail naar: info@mapdemaar.com
Koningsdag op Hemelvaartsdag
In verband met de slechte weersomstandigheden moesten niet alleen wij op koningsdag in Cabezac alle markttafels van buiten naar binnen brengen, het bestuur van de Nederlandse Vereniging Montpellier (NVM) was zelfs genoodzaakt het feest af te gelasten en te verplaatsen naar Hemelvaartsdag. Zo hard als het regende en woei op 27 april, zo stralend zonnig is het vandaag. Verbazend veel goedgeluimde landgenoten zijn afgekomen op bitterballen, oliebollen en haring, maar ook boekenstands, kleurige kettingen en een uitgebreid assortiment kunstig haakwerk wordt druk bekeken.
Op het terras van restaurant Parc le Duc VACQUIERES is het direct feest doordat de vriendelijke eigenaar Erwann zich rot rent om het eenieder naar de zin te maken.
Zelfs met een kind op de arm blijft hij hollen.
Voor enkele aanwezige NVLR-leden was het best een stukje rijden, maar dat werd onmiddellijk goed gemaakt door het warme en ruimhartige welkom. Wij kijken terug op een aangename middagpassering!
Lentefeest-Koningsdag 2024
April doet wat hij wil, ook in Frankrijk! Hoe het weer van jaar tot jaar sterk kan variëren was evident. Stonden wij vorig jaar buiten in het zonnetje met oranjebitter te toosten op ons aller gezondheid en die van de koning, zo woei iedereen dit jaar uit zijn hemd. In Bize Minervois was met een gevoelstemperatuur van 10 graden de beslissing snel genomen, de vrijmarkt moest naar binnen. Alleen de stoere, geharde kaasboer René bleef buiten. Stapels boeken, tafellakens, serviezen en nagenoeg nieuwe kledingstukken veranderden voor spotprijsjes van eigenaar voor het goede doel.
De lokale Nederlandse zanger, die door Hélène vaker getekend is, zorgde voor vrolijke meezingers. Voor de beloofde bitterballen en haring werd het geduld enigszins op de proef gesteld, maar uiteindelijk kwamen ze toch en werd daar ruimschoots van genoten.
Het slechte weer heeft op de sfeer geen invloed gehad, het was een feestelijke, vrolijke dag!
Wandeling ‘Sentier en Poësie’ Verslag van Pieter Keeris, 24-04-2024
Op woensdag 24 april verzamelen zich 10 personen en 2 honden (Lola & Faro) op de parkeerplaats bij Villar-en-Val, de geboorteplaats van de Franse dichter/schrijver Joseph Delteil.
Op het programma staat de wandeling ‘Sentier en Poësie’. Tijdens deze afwisselende en soms frisse wandeling komen we onderweg tientallen bordjes tegen met daarop spreuken en gedichten van de dichter. Verder zien we een klein openlucht theater en het beeld van de zwangere Madonna.
Na deze wandeling door de zeer groene bossen met mooie uitzichtspunten genieten we van een heerlijke lunch in Capendu. Mens en dier vertrekken weer voldaan naar huis.
Wim van der Laan: bedankt voor de organisatie!
Wandeling 27-03-2023
Mythische wandelingen aan de voet van La Femme Allongée
De eerste wandeling begint bij de ‘Eiffel’ brug in Tarassac en leidt naar het Voedselbos in wording, bedacht door Joep en Peter vanuit de gedachte van geven in wederkerigheid.
De Orb wordt gevoed door de tranen van Cébenna en Héric, de laatste giganten volgens één van de vele mythen.
Joep vertelt over de herrijzing van Rhéa, aan de oever van de Orb - hoofd en armen zijn klaar –, zijn theater en het filmproject.
De tweede wandeling voert over de middeleeuwse keienpaadjes van Saint Martin de l’Arcon en langs mysterieuze rompen van enorme, uitgeholde kastanjebomen. Ooit werden de kastanjes gerookt op zolder met het vuur van de woonruimte beneden.
De terugweg ging over la voie verte, de vroegere spoorlijn die zelfs tot aan Parijs reikte.
Daarna een lekkere lunch in een top restaurantje in Olargues.
Met dank aan Peter en Joep.
Fleur
Ochtendje Escale à Sète!
Het was winderig en grijs, je hebt van die dagen. Het heeft ons er niet van weerhouden om een uurtje te rijden naar de havenstad Sète. Na op de kade uitgewaaid te zijn, volgde een bezoekje aan les Halles. Van al die verse producten, veel vis die daar te koop zijn krijg je trek. Omdat alle zitplaatsen er bezet waren weken we uit naar het straatje ertegenover. Heerlijk gegeten bij Vietnamees resto Le Jasmin.
Wil je ook een keer, op een 1e zondag van de maand naar Sète, wanneer de toegang tot het museum https://museepaulvalery-sete.fr/ gratis is met daarna een lunch bij Le Jasmin? Dan stel ik voor om dat samen te organiseren. Laat me het maar weten.
Montpellier 03-03-2024
Het Musée Fabre zit momenteel een beetje verstopt achter grote schermen en afzettingen i.v.m grote werken die in de stad plaatsvinden. Na het wachten in de regen en een te strenge ingangscontrole voelt de gemoedelijke museumsfeer weldadig. Volgende vraag rijst; Hoe herken je compatriotten, waarvan jij er niet een kent en zij jou niet kennen? Gelukkig doken er bij club Montpellier enkele NVLR leden op.
Er zijn acht zaaltjes met werken van 17de eeuwse meesters van de Haarlemse school. Vergis je niet, dat deed ik al; Peinture nordique is geen Noorse, maar noordelijke schilderkunst. Het was baron-kunstschilder-museumoprichter François-Xavier Fabre (1766-1837) zelf die de collectie aanlegde samen met Antoine Valeau. De heren hebben voorkeur voor tableautjes op linnen of hout, verder verzamelen zij natuurschilderingen van Gerard Dou, luchten van van Ruysdael, humoristische kroegtafreeltjes van Jan Steen en Brueghel en koetjes van Potter. Het was een gezellige, ontspannen zondagmiddagactiviteit.
NMA
Woensdag 28 februari Wandeling Gruissan; Notre-Dame du Bon Secours
De dag begon grijs, na een nacht met veel regen. Wim nam de juiste beslissing; We gaan wandelen, de zon gaat schijnen!
Bij La Clape kwamen stukjes blauwe lucht. Tien deelnemers, vol verwachting van een mooie tocht naar boven, naar een kapel gebouwd hoog op de kalkstenen rots met uitzicht op zee. Boven een grot met drie soorten vleermuizen.
Het pad voert langs gedenkstenen van omgekomen zeelieden; cenotafen (graven zonder lichamen). We komen bij de (medicinale) tuin van de laatste kluizenaar, Michel Cyprien, hij stierf in 1888.
Fleur vindt een schat onder het dakbeschot. We bekijken de inhoud en besluiten de mysterieuze vondst in haar mysterie terug te plaatsen. We bezoeken de prachtige kerk van Notre Dame de L'Assomption in Gruissan, met een schip in het schip, zuilen van roze marmer uit de groeves van Caunes Minervois, indrukwekkend glas in lood, polychroom beelden en een mix van Romaanse en gotische bouwstijlen.
Tot slot een gezellige samenzijn met heerlijk déjeuner in restaurant Le Breizh d'Oc
Peter Jansen
Nissan-lez-Ensérune 25 februari 2024
Zondagmiddag druppelde er een recordaantal goed gehumeurde luisteraars binnen in huize Hoor. Na het projectie-echec van de vorige presentatie bood, met de onontbeerlijke hulp van onze webmaster Wim, een nieuwe beamer met nieuwe kabels en hulpstukjes een oplossing. Ook dank voor alle presentjes en attenties, wat een verwennerij!
De boodschap van de 4de voedingslezing (reumatische aandoeningen en osteoporose) was eenvoudig en toch ingewikkeld. Er is namelijk niet een simpele oplossing. Het gaat om ontstekingsremmende voeding. Stiekem zijn ook wij steeds luxer gaan eten, terwijl een sobere voeding beter zou zijn. Het zijn de verkeerde vetzuren, suikers, zout en hoog-geraffineerde producten die ons parten spelen. De met slecht cholesterol verstopte bloedvaten genereren laaggradige ontstekingen, die in hiervoor gevoelige delen verder woekeren. Boodschap is: Versterk het immuunsysteem met eiwit, goede vetten en vezels. Met plezier stuur ik de presentaties aan belangstellenden op. Het was weer een hartverwarmende middag.
Bericht van Frits Baylé
Lezing over Charles Rennie Mackintosh 1 febr. 2024
Op 1 februari was de Cultuurclub weer in groten getale in Bram bijeen om meer over de beroemde Schotse architect Charles Rennie Mackintosh (1868-1928) te leren. Leonard van Veldhoven nam ons mee naar de eerste jaren van deze pionier van de moderne bouwkunst. Een stijl die bij ons in Nederland werd geïntroduceerd door Berlage met o.a. zijn Beurs in Amsterdam.
Maar Mackintosh was ook een begaafd binnenhuisarchitect en meubelontwerper. Toen zijn gezondheid hem in de steek liet, zei hij de architectuur vaarwel en ging met zijn eveneens zeer begaafde vrouw Margaret naar de Roussillon. Daar gaf hij zich over aan de schilderkunst zoals Adrien Vos ons aan de hand van vele voorbeelden van zijn aquarellen en schilderijen vertelde.
Op 8 maart organiseert de Cultuurclub een excursie naar Bélesta en Port Vendres voor een wandeling langs de plaatsen die Mackintosh uitzocht om het landschap te vereeuwigen. Dat mag u niet missen!
Bericht van Fleur,
3e Voedinglezing in Nissan 28 jan. 2024
Op zondag 28 januari was er door de reislust van vele trouwe toehoorders een select gezelschap van slechts 9 leden aanwezig bij de derde voedinglezing in huize ten Hoor.
In deze lezing gaat het om de relatie tussen hersenen en darmen.
De ruim 1 kg hersenen bevatten meer verbindingen dan een Boeing 747. Dat is een kinderspeeltje vergeleken bij onze hersenen die met 86 miljard links ons lichaam en onze persoonlijkheid aansturen. Al die hersencellen moeten gevoed worden ivm onderhoud en vervanging. Hiervoor hebben zij in ieder geval 40gr glucose per dag nodig evenals omega 3 vetzuren (vette vis), allerlei mineralen (groente) en anti-oxydanten (blauwe brainíbessen). Tekorten kunnen leiden naar ziekten en psychische klachten. Diverse hersenziekten en darmaandoeningen zijn de revue gepasseerd, zo lijkt obstipatie is een ‘verstopt’ probleem.
De darmen zijn het tweede brein en communiceren via de nervus vagus met het hoofd. Wederom een boeiende lezing met een gezellig napraatuurtje.
